Talca (Chili)


In onderhoud
9-2-2002
Na om 9.10 uit Santiago te zijn vertrokken was het nog een uurtje of vier bussen naar Talca. Daar aangekomen, kwam er een Oosterijker op ons afgehobbeld die vroeg of we bij hem wilden slapen. Onze eerste vraag was HOEVEEL, maar dat viel reuze mee dus hebben we dat gedaan. Hier was alles very very oke, het was net het paradijs (voorzover wij daar enig verstand van hebben), we zaten in Casa Chueca (zie voor onze foto http://www.xs4all.nl/~janrem/SASite/foto1.jpg of http://www.trekkingchile.com/casachueca.html voor hun site), een ´hotel´ van 2 oostenrijkers, met een gigantische tuin met zwembad, lama’s, opvang voor zieke roofvogels.

Daar zijn we de eerste dag dus even rustig naar gaan kijken even langs het achter het huis stomende riviertje gelopen en bedacht dat we het hier wel even konden volhouden. Zeker toen we onze eerste lunch en en avondeten achter onze kiezen hadden.

´s avonds bleek ook een van de twee oostenrijkers een afgesjeesde bergbeklimmer die zo’n beetje elke berg velen malen is opgeklauterd, als voorbeelden de kilamanjaro, andes en nepal reistochten begeleiden (hij gaf een korte diapresentatie, daar voelde je alleen maar ellendig bij, wat hebben we al veel gemist en wat blijven we maar kort in dit gebied, 3 weken is veel te kort).

10-2-2002
Vlakbij is een natuurgebied, waar we onze eerste ´bergwandeling´ hebben gemaakt, erg stoffig, oftewel als de ene bus de andere passeert zie je een tiental minuten niks als stof stof en nog eens stof, maar prachtig, zeker als je net als Remco de hele heenweg (meer als 100 km) de hele weg mag staan in een krakkemikkige bus of zoals Janine die wel mocht zitten maar naast een baby die duidelijk al enige tijd met een volle luier klaarzat?! De wandeling was mooi, we liepen naar een hoog gelegen moeras, waarbij wij schrokken van een aantal stieren die we tegen kwamen, maar zij schrokken duidelijk nog veel meer... Ze renden voor hun leven door het bos en maakten daarbij een ongelofelijke hoeveelheid kabaal.

Zoals jullie van ons gewend zijn is ons promilage nog niet echt gedaald, wat wil je ook met liter flessen voor vier gulden, je hoeft ook alleen een streepje te zetten en je mag weer een nieuwe pakken (nou dat lukt ons nog wel).

11-2-2002
De lokale alcochol is wijn, dat moesten we dus ook maar eens gaan testen, naar 2 wijnproeverijen, op de mountainbike, heel erg leuk en interessant (ja, ja), daarna lekker een beetje geluierd in die prachtige tuin met uitzicht op besneeuwde bergtoppen. ´s Avonds hebben we de heerlijke wijn die we gescoord hadden verorberd (nummer 3 in de beste koop van Chili aldus een Amerikaans top wijn magazine).