Gemaild : 30-7-2002

Hola Amigo's,
Hoe is met jullie allemaal? Wij zijn nog steeds aan het genieten hier in Zuid-Amerika, helaas zit het er wel bijna op, nog maar enkele dagen en dan moeten we weer naar huis. Maar zomer in Nederland is nog niet zo slecht, lekker festival hoppen en terrasjes pikken... We hebben weer flink zitten tikken in allerlei internet "cafeetjes" en het is weer een lang bla bla verhaal geworden. Dus neem er een kopje koffie/thee bij of vergeet het gewoon. Veel liefs en tot snel, Remco en Janine

.........De nieuwe bla bla.....
We zijn inderdaad eerst gaan opwarmen in Arica het uiterste van Noorden Chili. De zon komt in Arica iedere dag rond 12:00 door (dan heeft de zee de wedstrijd met de zeemist gewonnen) en dan is het lekker voorjaarsweer, zo staat Arica ook bekend, als de stad van de eeuwige lente. Janine heeft een extra antibotica kuurtje opgehaald. Om er zeker van te zijn dat ze niet te veel last meer heeft van haar verkoudheid/ bronchitus als we de hoogte in gaan.

Vanuit Arica hebben we een mooie dagtocht gemaakt, het nationale park Lauca. Tot een hoogte van 4700m en op de terugweg zijn we in Putre uitgestapt (3500m). Onderweg allerlei rotstekeningen gezien ten behoeve van de Inca karavaan en prachtig uitzicht op de natuur. Van uiterst droog aan de kust (sahara gevoel door al die zandduinen) tot grootse bergmeren en vulkanen en sneeuwtoppen. Hier ook weer allerlei soorten dieren. En in tegenstelling tot San Pedro de Atacama leken de beestjes hier helemaal niet bang. Je kon allerlei aparte berghaasachtige, muisjes en lamasoorten op enkele meters bewonderen. Heel mooi. Ook zijn de bergen hier zo metaalrijk dat je kompas hier af en toe de weg kwijtraakt. In Putre slapen was wel echt ons eerste keer op hoogte slapen in een dorpje van niks (en waarschijnlijk bestaat het eigenlijk alleen vanwege de strategische ligging waardoor er ook een grote militaire basis ligt). De volgende dag met de bus verder naar La Paz. Over de Altiplano. Dat is wel echt een hard leven, met die ongelofelijke wind een stukje land van niks verbouwen met bijna niks, maar de natuur is fantastich. En overal bolhoedjes. De aankomst bij La Paz is ook geweldig, tussen de hoge bergen van de corderilla real en de altiplano in een grote canyon vol huizen. De aankomst was geweldig in het donker door de super drukke marktstraatjes, onze taxichauffeur kon ons hotel niet eens bereiken door de markt, dus de laatste honderd meter door een geweldig drukte. Ook het uitzicht vanuit ons hotel was top al die vrouwen die wel 10 rokken tegelijk lijken aan te hebben, een bolhoed dragen en op de markt op de grond van alles en nog wat verkopen.

De eerste dag hebben we een beetje rondgekeken. Zeker de toekomst voorspellers zijn geweldig. Ze smelten aluminiumfolie, waarna diegene die zijn toekomst voorspeld wil hebben de gesmolten aluminium met een lepel in een bak koud water moet gooien. Dat levert dan een heel apart gevormd stuk aluminium op, waaruit je hele leven te destilleren schijnt te zijn. De dag erna naar een pre-inca opgraving geweest (de zeer waarschijnlijke voorouders van de inca´s). Was indrukwekkend ondanks alles wat er al door spanjaarden en anderen is gesloopt. Ook naar het coca museum geweest (je moet toch weten wat je binnen krijgt met het drinken van die coca thee). Ook hebben we de dag erna nog een mooi museum bezocht en vele kerkjes en marktjes afgelopen. En dat lopen is dus echt een vermoeiende bezigheid zo omhoog en omlaag (zeker op deze hoogte). Van daaruit naar Copacabana aan het Titicaca meer (en je zult het niet geloven maar de naam van dit plaatsje aan het hoge bergmeer is de inspiratie geweest voor dat wat meer exotische en nu meer bekende Copacobana in Mexico). We zitten in een zeer mooi hotel met uitzicht over het meer. Alles ziet er hier eigenlijk wel lekker uit. Schoon en veel vegetarisch eten (beetje een hippie achtige invloed). Wat dat betreft heb heeft Remco hier toch wel de vreemdste salade uit zijn hele leven gegeten : soort tuinbonen met een plaatstelijke vervanger van rijst, oranje aardappelsoort en nog een aantal onbeschrijvelijke en onbekende producten, daarnaast wel nog wat normalere dingen zoals paprika, geitenkaas, tomaat ed. Alles bij elkaar smaakten het best lekker alleen vulden het een beetje teveel om alles op te eten. Vanwege een poging van Remco om de wc te laten overlopen met zijn lichaamsinhoud en de verkiezingen in Bolivia zijn we uiteindelijk toch weer langer gebleven. We zijn uiteindelijk toch nog naar de beroemde eilanden Isla del Sol en Isla la Luna in het Titicaca meer geweest. Met een groep per boot eerst naar Isla del Sol, meer dan een uur varen, en waar de zon gebleven was,wij weten het niet, later vonden we hem op Isla de la Luna?!. Het zijn mooie eilanden en het uitzicht op de bergketens in de verte is adembenemend. Dat het toch niet voor niks het eiland van de zon genoemd mag worden is dat ondanks dat we niet veel zon hadden we toch allebei (licht) in ons gezicht zijn verbrand.De volgende ochtend de wereldkampioenschappen voetbal en we hadden net nog kennisgemaakt met een groepje van Braziliaanse 4WD-ers en onder andere met hun en nog een hele kroeg voor Brazilie om half 8 de Brazilianen zien winnen (en ach die eenzame arme duitser droop verstandig meteen na de wedstrijd af). Ons mutsje van onze Burt en Corina (van het Braziliaanse team) kwam bij deze wedstijd natuurlijk op en top van pas.Vanaf Copacabana naar Puno (Peru) het is maar 3 uur verder, een makkie dus. Puno was voornamelijk koud. (achteraf bleek dat het weer erg van streek is, 26 kinderen dood, veel Alpaca's en llama's gestorven van de kou, er was zelfs een benefiet voorstelling op tv, om geld in te zamelen voor de mensen op de hoogvlakts van Peru.)Puno had ondanks het weer een hoop mooie dingen te bieden, het plaatsje was aardig met lekkere restaurant e.d, maar ook die indianen die het zo nodig vinden opzelfgemaakte rieten eilandjes te gaan leven, je moet er maar opkomen. Ook grappig om met zo´n rieten bootje te varen. Al met al wel grappig/interessant om te zien, alleen krijg je het gevoel dat deinstroom van al die toeristen ook niet goed is voor zo´n kleine gemeenschap. We hadden in Puno ook nog met een ING-ster afgesproken, waarbij ik de laatste paar maanden op de kamer/zaal zat voor het werk, alleen ze moest het vanwege hoogte ziekte problemen laten afweten, ze is direct naar lager gebied gevlogen. Wij hebben trouwens allebei weinig last van de hoogte, het gaat allemaal alleen een stukie langzamer. Van Puno zijn we naar het beroemde Cusco gereisd, weer een mooie busrit, over de altiplano en langs allerlei ruines. Cusco is een prachtige plaats met vele oude gebouwen en warme! restaurants. Er lopen veel streetkids rond, die je van alles proberen aan te smeren, zoals schoenpoets, kaarten, snoep en nog veel meer, ze heten allemaal Kevin Kostner??? En ze spreken een beetje engels, "where are you from?" Holanda, "Capital Amsterdam". Maar na 20 keer gaat dat wel vervelen... We hebben natuurlijk ook de incatrail gelopen naar Machu Picchu en we hebben 1 conclusie: Het was nat!!!, 3 dagen regen en dan kamperen, we zijn blij dat we weer in een echt bed kunnen slapen en eindelijk die regenjassen niet meer nodig hebben. Maar het was prachtig om door die bergen te lopen, over de oude inka paden en langs alle mooie ruines met als hoogtepunt natuurlijk Machu Picchu zelf. Na Machu Picchu (MP) weer terug nar Cusco alwaar we met onze groep van MP nog een avondje aan de zuip zijn geweest, allerlei engelse drankspelletjes, nou dan weet je het wel, Janine heeft zelfs wishkey door haar neus gesnoven (zonde). Gelukkig werden we dezelfde ochtend wakker gemaakt door de reisorganisatie en hadden ze coureurs als taxichauffeurs ingehuurd, want wij waren duidelijk niet voldoende ontnuchtert om de wekker van 5.45 te horen, en versliepen ons dus een uurtje. Maar door het gerace waren we precies op tijd voor een twaalf uur durende busreis, zonder wc aan boord met afgrijzelijke videos (om 7 uur ´s ochtends keiharde vampierfilm (en niet alleen het geluid stond keihard, bloed overal) twee tussenstops en zelf weinig fatsoenlijks te eten bij ons. Via Arequipa zijn we naar Nasca gereisd, waar Remco de beroemde Nasca lijnen vanuit de lucht heeft bewonderd, erg indrukwekkend. In Nasca was het trouwens heerlijk weer, zonnetje en 25C, dat was een verademing na alle kou en regen van de weken daarvoor.In Nasca hebben we heel toevallig 2 oude bekende uit Australie ontmoet. Deze hadden we in mei ontmoet in Corumba (Brazilie) aan de grens met Bolivia, het is weer een klein wereldje...Na Nasca zijn kwam de grote stad Lima, waar we heerlijk cultureel bezig zijn geweest, vele museum en gebouwen bekeken. Verder is Lima een drukke grote stad, met heel veel auto's (voornamelijk taxi's) en toeteren is hier een nationale sport. Na weer vele uren in de bus en ik kan je vertellen woestijn landschappen gaan op den duur vervelen! De hele kust van Peru is een grote zandbak! Tussen al dat zand wat steden zoals Trujillo waar we op dit moment vertoeven, alweer een drukke stad met gele monsters (taxi's). Hier hebben we een aantal pre-inka ruines bezocht, Chan-Chan (Chimu tijdperk) een enorme adobe (modder/klei stenen) stad, de stad bestond uit 9 paleizen en natuurlijk de gewone doorsnee hutjes, de hele stad had een oppervlakte van 25m2 en was totaal ommuurd, helaas is het meerendeel verwoest door plunderaars maar ook el niņo is er veel verloren gegaan. Ook hebben we 2 tempels uit de Moche beschaving bezocht, hier hebben ze prachtige muurschilderingen van voornamelijk hun belangrijkste god, Ipec, aangetroffen, in de kleuren rood, geel, blauw, zwart en wit en ze zijn prachtig bewaard gebleven daar ze jaren onder een dikke laag zand bedolven waren. Na al deze culturele belevenissen dachten we nog een paar dagen aan de stranden van Ecuador genieten van de zon! Ook daar troffen we (alweer) regen. Gelukkig werd dat gecompenseerd door zeer goed voedsel in allerlei restaurants en een heerlijk hostel. Ook de dagtocht naar Isla la Plata met een prachtige show van parende walvissen was een echte topper voor de afgelopen 6 maanden.
----- einde van de bla bla------